Hoe minder energie een wijk nodig heeft, hoe beter nieuwe energiesystemen zoals gelijkstroom (DC) en zon-lucht-temperatuurnetten (ZLT) kunnen functioneren. Daarom vormt collectieve isolatie, in combinatie met klimaatadaptatie, de tweede pijler van de integrale wijkaanpak voor verduurzaming.
Ondanks talloze aanjaagprogramma’s verloopt de verduurzaming van woningen nog traag. Slechts kleine aantallen worden aangepakt, vaak woning voor woning, wat leidt tot hoge kosten en versnipperde resultaten. Daarbij zijn het vooral huishoudens met hogere inkomens die investeren, terwijl lagere inkomens achterblijven in slecht geïsoleerde woningen met hoge energielasten. Hierdoor groeit de ongelijkheid binnen de energietransitie.
Ook de Europese regelgeving maakt duidelijk dat isolatie onvermijdelijk is. Woningen moeten aan minimale isolatienormen voldoen, ongeacht het type warmtenet dat wordt aangelegd. Wanneer die isolatie uitblijft, dreigt het risico dat warmtenetten onrendabel worden: dure infrastructuur die uiteindelijk onvoldoende wordt benut.
